Προσανατολισμός
Στόχος:
- Αγαπώ ό,τι ανήκει στο παρελθόν
- Τηρώ τα έθιμα και προστατεύω την παράδοση.
- Σέβομαι την παράδοση
Ορισμός:
- Σεβασμός στην παράδοση –στην κληρονομιά των προγόνων μου- σημαίνει ότι αγαπώ, αποδέχομαι, εκτιμώ και προστατεύω κάθε τι που μου παραδόθηκε από τους προγόνους μου και το έκαναν με κόπο, με θυσίες, για το καλό το δικό τους και των παιδιών τους.
Παράδειγμα:
- Προστατεύω τα Θεία και ιερά τα δικά μας και των προγόνων μας
- Διατηρώ τη γλώσσα τους
- Παραδειγματίζομαι από τα έργα τους
- Διαβάζω για τη ζωή τους
- Επισκέπτομαι τα μουσεία
- Διατηρώ τις συνήθειες
Σχέδιο δράσης για το σπίτι και το σχολείο
- Μιλήστε στα παιδιά για την αξία των δημιουργημάτων του ανθρώπου
- Οι άνθρωποι μαθαίνουν από τη σοφία των προγόνων τους
- Επισκεφτείτε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία
- Διδάξτε τα ήθη και έθιμα και φροντίστε να τα διατηρείτε
Να θυμάσαι…
- Διάβασε την ιστορία του τόπου σου
- Επισκέψου τακτικά αρχαιολογικούς χώρους
- Διατήρησε τις καλές συνήθειες
- Την παράδοση, την κληρονομιά, τους γονείς, τα αδέλφια και τους εαυτούς μας πρέπει να τους αγαπάμε όπως είναι , να τους βοηθάμε και υποστηρίζοντας σε ό,τι είναι αναγκαίο .
Λέξεις ή φράσεις κλειδιά…
Εκτός από τα μηχανές, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτε άλλο διαχρονικό που να μην προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα. Γουίλ Ντυράν, 1885-1981,
Ένας πολιτισμός καταστρέφεται όταν οι θεοί του καταστρέφονται.Emile M. Cioran, 1911-1995,
Όπου βρίσκεται ένας βωμός, εκεί υπάρχει πολιτισμός.Joseph De Maistre, 1753-1821,
ΒΗΜΑ 2ο
Αν θέλεις να μάθεις…
Τότε …άκουσε |
Ο ΜΑΡΤΗΣ
Τούτο τα περιστατικό συνέβη την πρώτη μέρα του Μάρτη, την πρώτη μέρα της άνοιξης του δέκατου …… χρόνου της νέας χιλιετηρίδας, έξω από δημοτικό σχολείο των αγίων απόστολων του Δήμου Ωρωπού..
Το κουδούνι του σχολείου δεν είχε κτυπήσει ακόμη για την πρωινή προσευχή. Τα παιδιά, μόλις είδαν την Περσεφόνη να έρχεται με το βραχιόλι από άσπρη και κόκκινη κλωστή στο χέρι της, έτρεξαν από περιέργεια κοντά της.
– Το έφτιαξε ο παππούς μου, ο Αλκέτας, έλεγε, για να μη με μαυρίσει ο ήλιος της άνοιξης.
– Μα πιστεύεις σε τέτοιες μοιρολατρίες ακόμη, καημένη μου; είπε ένα παιδί.
– Μου φαίνεται ότι ζεις με όνειρα, της είπε ένα άλλο κι έφυγε ειρωνικά γελώντας. Μαζί του έφυγαν και τα άλλα παιδιά.
Η Περσεφόνη ένιωσε αμηχανία, δεν ήξερε τι να πει, κάτι μουρμούρισε σιγανά στον εαυτό της.
– Μα μπορούμε, τάχα, να ζήσουμε και χωρίς όνειρα; αλλά δεν την άκουγε κανείς, ούτε η ίδια άκουσε τα λόγια της. Είχε κοκκινίσει από ντροπή και έπιασε το ασπροκόκκινο βραχιόλι να το πετάξει!
– Μη, Περσεφόνη! ακούστηκε λίγο πιο πέρα η φωνή της διευθύντριας, που είχε δει όλη τη σκηνή.
Όλοι έμειναν «καρφωμένοι» στις θέσεις τους, από τη δυνατή φωνή της διευθύντριας, τα παιδιά, οι δάσκαλοι, οι γονείς που έτυχε να είναι εκεί κοντά. Τόσο πολύ τους ξάφνιασε αυτό το πολύ δυνατό και ξαφνικό ΜΗ της διευθύντριας.
– Μη, Περσεφόνη, επανέλαβε. Εμένα μου αρέσει! Τώρα πια είμαστε δύο.
– Τώρα πια είμαστε πολλοί, είπε ένας δάσκαλος , που κατάλαβε τι είχε συμβεί.
– Τώρα πρέπει να δείξεις, Περσεφόνη, είπε η διευθύντρια, ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι που ριζώνουν στην παράδοση, υπάρχει ελπίδα να γίνουμε δένδρα αειθαλή.
-Είναι ο «Μάρτης», παιδιά, είπε η διευθύντρια, τον φορούν για τον ήλιο.
– Μα πιστεύετε, κυρία, τώρα πια σε αυτά;
– Δεν τα πιστεύω, αλλά τα αγαπώ.
– Είναι, είπε ο δάσκαλος, σαν τα κόκκινα αυγά του Πάσχα.
– Έτσι ακριβώς, παιδιά, είπε πάλι η διευθύντρια, είναι ένα σύμβολο από της μνήμες της παράδοσης.
– Κυρία, είπε ένα παιδί, είναι σαν τις ιστορίες που κρύβουν τα αντικείμενα ενός παλιού μπαούλου;
– Ακριβώς έτσι ! Είναι σαν το ρόδι του γεωργού στο χωράφι, σαν το ρύζι στο γάμο της νύφης, σαν το αμίλητο νερό της ανύπαντρης.
– Κυρία, κυρία! Τι είναι αυτά; Εξηγήστε μας, είπαν τα παιδιά με περιέργεια.
– Ευχαρίστως, μια άλλη φορά.
– Περσεφόνη, είπαν τα παιδιά, πού είναι ο παππούς σου;
– Δεν έρχεται εδώ τώρα που τον χρειαζόμαστε κι εμείς;
– Παιδιά, δεν χρειάζεται να ’ρθει, είπε η Περσεφόνη, έχει προνοήσει, ο …προμηθέας παππούς μου. «Πάρε κι αυτά», μου είπε το πρωί που έφευγα, «μπορεί και κάποιος άλλος να σκέφτεται με …νοσταλγία και με όνειρο».
Το κουδούνι κτύπησε. Μια μικρή ιστορία του σχολείου είχε ήδη γραφτεί. Μια ευρηματική δασκάλα έβαλε τροχοπέδη στη φθορά.
Οι Ερωτήσεις
1.Ερωτήσεις μνήμης – παρατηρητικότητας
2.Ερωτήσεις επέκτασης
3.Ερωτήσεις εκμαίευσης μια απλής προσωπικής γνώμης (απλή κρίση)
4.Ερωτήσεις ανάπτυξης κριτικής ικανότητας με βάση το ρόλος που του ζητάμε(ηθική κριτική)
5.Ερωτήσεις εκμαίευσης με τη μέθοδο των νύξεων(οπθολογική κριτική
6.Ερωτήσεις διευκρίνησης
7 .Ερωτήσεις δικαιολόγησης
8 .Ερωτήσεις αιτιολόγησης
9 .Ερωτήσεις δημιουργικής ικανότητας με βάση τη φαντασία του παιδιού
10 .Ερωτήσεις ανάπτυξης δημιουργικής ικανότητος (με βάση το ρόλος)
11 .Ερωτήσεις για λήψη λογικών και ηθικών αποφάσεων
12 .Ερωτήσεις για κοινωνική ευαισθητοποίηση
Μαθαίνω να σέβομαι την παράδοση
Δραματοποίηση σεναρίου με τη σωστή συμπεριφορά
Παναγιώτης:Πρώτη μέρα του Μάρτη. Καλό μήνα παιδιά
Περσεφόνη: Κοιτάξτε τι μου έφτιαξε ο παππούς μου
Μαρία: Τι είναι αυτό;
Περσεφόνη: Είναι Μάρτης, το φορούν για τον ήλιο
Μάρκος:Μα πιστεύεις τώρα πια σε αυτό;
Περσεφόνη: Δεν το πιστεύω αλλά το αγαπώ
Νίκος: Είναι σαν τα κόκκινα αυγά του Πάσχα
Δάσκαλος: Έτσι ακριβώς, παιδιά, είναι ένα σύμβολο μνήμης
Γιώργος: Κύριε, είναι σαν ένα παλιό μπαούλο με παιχνίδια;
Δάσκαλος: Ακριβώς. είναι σαν το ρόδο του γεωργού, σαν το ρύζι στο γάμο της νύφης, σαν το αμίλητο νερό
Τα παιδιά: Κύριε, κύριε τι είναι αυτά; Εξηγήστε μας
Δάσκαλος: Ευχαρίστως μια άλλη φορά
Κροίσος: Περσεφόνη που είναι τώρα ο παππούς σου δεν έρχεται που τον χρειαζόμαστε πολύ και άλλα παιδιά
Περσεφόνη: Παιδιά χαίρομαι. Δεν χρειάζεται, να ανησυχείτε έχει προνοήσει, ο …..προμηθέας παππούς μου . «Πάρε και αυτά μου» είπε , το πρωί που έφευγα «μπορεί κάποιος άλλος να σκέφτεται με… λογισμό και με όνειρο».
Όλα τα παιδιά : Σε ευχαριστούμε παππού σε ευχαριστούμε παράδοση