Όλα εμείς, τα παιδιά τρίτης γενιάς των Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία λατρεύουμε την εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας. Είναι ο τόπος καταγωγής μας.
Όμως τη μεγάλη υπερηφάνεια μας την χαρίζει η εικόνα της αρχαίους Ελλάδας.
Ο τόπος καταγωγής όλου του σύγχρονου κόσμου, αφού η παιδεία όλων μας είναι παιδεία εκείνων.
Έτσι εξηγείται γιατί νοιώθουμε τόσο υπερήφανοι και όμοιοι με εκείνους τους αρχαίους προγόνους μας εμείς οι αποκομμένοι από τα άγια χώματα εκείνων και γίνεται όνειρό μας και έμμονη σκέψη μας να πάμε στα μέρη που έζησαν εκείνοι οι σπουδαίοι πρόγονοι που αποτέλεσαν τα ωραία παραδείγματα ανθρωπίνων συμπεριφορών που τα μιμούνται όλοι.
Είναι όνειρό μας και σκοπός ζωής μας να κάνουμε ένα ταξίδι στην Ελλάδα για να γνωρίσουμε και εκείνη την αρχαία Ελλάδα μέσα από τους σκελετούς των αρχαίων ναών της και, των θεάτρων της και των μνημείων της.
Το πνεύμα της αρχαίας Ελλάδας το γνωρίζουμε μέσα από τα βιβλία που περιγράφουν τα «Μήδεα πυκνά» τη βαθειά σοφία της που τιθάσευσε τη λογική βάζοντάς την στις ράγες του «μηδέν άγαν», του «Γνώθι σαυτόν» και του «Aεί ρει.». Έτσι δημιούργησε μια γλώσσα με μαθηματική ακριβολογία. Επινόησε μια θρησκεία και την στέγασε σε ναούς που δεν θα νικούσε ποτέ ο Ιουστινιανός Εξέλιξε έναν διαμαντένιο πολίτευμα, τη δημοκρατία, που το αγκάλιασε όλος ο κόσμος και το έκανε φυλακτό του και αγιαστήρι του.
Όλα άριστα τα έκανε η αρχαία Ελλάδα, μόνο με τη θρησκεία της δεν πρόσεξε όσο έπρεπε. Έφτιαξε μια θρησκεία με κεραυνοβόλα ηθική αυστηρότητα, αλλά, τι κρίμα, διαλαλούσε τα θεϊκά παραστρατήματα. Έπρεπε να κάνουν για τους θεό τους τα στραβά μάτια και να μη δουν τις ατ5αξιες της Αφροδίτης και ούτε να δουν τον Δία να φορεί μπαρμπούτες και να γίνεται άλλοτε αετός, άλλοτε ταύρος, και να κάνει τόσες μεταμορφώσεις. Ας έλεγαν ότι ο Δίας στέλνει ένα λουλούδι, έναν κρίνο στις γυναίκες που ήθελε να του κάμουν θεϊκά παιδιά.
Αλλά μην κάνουμε παράπονα για τέτοια λάθη και προσβάλουμε τη μνήμη τέτοιων ανθρώπων, εμείς που δεν είπαμε σε αυτούς συγγνώμη για τη δικά μας λάθη που έγιναν από τη στραβομάρα μας! Η διαφορά των αρχαίων Ελλήνων με μας σήμερα είναι ότι εκείνοι έπρεπε να κάνουν τα στραβά μάτια με τους θεούς τους, εμείς αντίθετα σήμερα πρέπει να τα έχουμε ολάνοιχτα!!
Τέτοια υπερβολή έχει η αγάπη η δική μας, των ελλήνων ομογενών της διασποράς., και ας δεν έχουμε δει ποτέ την Ελλάδα.
Φανταστείτε, τώρα, πως αισθανθήκαμε όταν πριν δυο χρόνια μάθαμε ότι παρουσιάστηκε μια ευκαιρία για να κάνουμε εμείς οι Αυστραλοί Έλληνες φοιτητές ένα ταξίδι στην Αρχαία Ολυμπία.
Ο στόχος του ταξιδιού ήταν εκπαιδευτικός, και γινόταν στα πλαίσια πολιτιστικού διακρατικού προγράμματος, που συγχρηματοδοτούσαν οι δυο πατρίδες μας, καλύπτοντας το ένα δεύτερο των εξόδων μας.
Εμείς ,φοιτητές σε διάφορες σχολές της Αυστραλίας, το είδαμε σαν μια ευκαιρία προσκυνήματος και το αποφασίσαμε σχεδόν όλοι, όσοι είχαν τις προϋποθέσεις που όριζε το πρόγραμμα.
Το ταξίδι μας αυτό, παρά την έκπτωση, αν ήταν μια απλή επιθυμία μας, δεν θα γινόταν, γιατί και πάλι ήταν πολυέξοδο αλλά και μακρινό. Ήταν όμως μια μυστική υπόσχεση που έχουμε δώσει όλοι εμείς νοερά στη μακρινή πατρίδα μας ότι κάποτε θα δούμε τις ρίζες μας. Το υποσχόμαστε κάθε φορά που μαθαίναμε στο σχολείο της γενέτειρας πατρίδας μας την ιστορία του παρελθόντος μας, που την κρατούν ακόμα ζωντανή τα μνημεία της, αλλά προ πάντων την κρατούν ολοζώντανη η Ολυμπία, οι Δελφοί και η Δήλος!
Αυτοί είναι οι τρεις ιερότεροι και συμβολικότεροι προορισμοί όλων των ανθρώπων του κόσμου, που έχουν την τύχη να ψηλαφίσουν την απαρχή της γνώσης και ψάχνουν τον αστερισμό που οδηγεί στα λίκνα της αρχαίας σοφίας !!.
Την Ολύμπια που δίδαξε το ευ ζειν, τους Δελφούς που προσπαθούσε να δώσει λογικές απαντήσεις στα μεγάλα ερωτηματικά των ανθρώπων και τη Δήλο το θρησκευτικό ιερό που όρθιοι ικέτευαν προσευχόμενοι οι ευσεβείς αρχαίοι Έλληνες .Λένε δεν προσκυνούσαν, το προσκύνημα αφορά τους βαρβάρους, γραφεί ο Δημοσθένης και ο Λουκιανός λέει ότι αυτός που σκύβει ταπεινώνει την ψυχή του. Μόνο στον έσχατο κίνδυνο έπεφταν ικέτες στους ιερούς ναούς ή στους ανθρώπους για να σωθούν!
Τούτες και τέτοιες σκέψεις ερχόντουσαν στο νου μας, σαν μια συννεφώδη αξεδιάλυτη υπνοφαντασία, όλες αυτές τις ήμερες της προετοιμασίας μας. Είμαστε αλλού. Ζούσαμε μια άλλη διάσταση που την καταλαβαίνει κανείς μόνο όταν βιώνει ισχυρές συναισθηματικές φορτίσεις. Νοιώσαμε την συναισθηματική διάταση του ‘»Νόστιμου ήματος» της γλυκιάς μέρας, της γλυκιάς επιστροφής, νοιώσαμε την γλυκιά ζέστη, την θαλπωρή που αναδύει η μακρινή Ελλάδα μας!!!
Επιτέλους ήρθε η ημέρα που περιμέναμε. Οι απαραίτητες προετοιμασίες τέλειωσαν και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε για το μεγάλο ταξίδι μας.
Θα παραλείπω όλα εκείνα τα γνωστά που έχει να διηγηθεί κάθε ταξιδιώτης για το ταξίδι του και θα μιλήσω μόνο για τις στιγμές που άφησαν οι ρόδες του αεροπλάνου το έδαφος της γενέτειρας μας Αυστραλίας, της Πατρίδας μας.
Το αεροπλάνο καθώς σηκώθηκε αρκετά, φαινόταν σαν να είχε σταθεί ακίνητο στον αέρα. Ακίνητες φαινόταν και οι ώρες και τότε νοιώσαμε την σχετικότητα του χρόνου, όχι από τις εξισώσεις του Αϊνστάιν αλλά από τα σκιρτήματα της καρδίας μας. Τα ρολόγια μας μετρούσανε τις ώρες με αργούς ρυθμούς και κάθε τόσο τα βάζαμε στο αυτί μας να αφουγκραστούμε αν δουλεύουν. Παιδιά μας είπε η αεροσυνοδός βλέποντας την αγωνία μας. Τα ρολόγια σας τώρα δεν μετρούν τις ώρες αλλά την αγάπη σας για την πατρίδα σας ¨Όσο αργούμε τόσο πιο όμορφη θα σας φανεί.
Σαν πέρασαν οι δέκα οκτώ ώρες ,οι αργότερες ώρες που έχουμε ζήσει, φτάσαμε. Είμαστε στην Πατρίδα. Δεν λέμε ότι πατάμε επάνω της, αλλά ότι μας κρατά στην αγκαλά της!
Το πούλμαν μας περίμενε στο αεροδρόμιο και στη συνέχεια, μας μετέφερε στην Ολύμπια!
Ήταν απόγευμα ,σχεδόν ηλιοβασίλεμα όταν φτάσαμε.
Τακτοποιήσαμε τα πράγματα, φάγαμε και κοιμηθήκαμε δεν μας προξενούσε τίποτα το ενδιαφέρον.
Οι άνθρωποι, βέβαια ήταν ευγενείς, περιποιητικοί, το περιβάλλον του ξενοδοχείου τέλειο, μα όλα ήταν σαν να μην υπάρχουν.
Θέλαμε να ξεκινήσουμε τη γνωριμία μας με την αρχαία Ελλάδα την επομένη το πρωί τότε που θα έρθει η ξεναγός μας για να επισκεφτούμε μαζί της τα μνημεία της Ολυμπίας. Να τα προσκυνήσουμε και να τους συστηθούμε!
Μας ξυπνήσαν πριν καλά -καλά ξημερώσει . Ήρθε σχεδόν χαράματα η ξεναγός, για να προλάβει την κάψα της καλοκαιριάτικης μέρας. Ξεκινήσαμε, αφού πήραμε σχεδόν στο πόδι το πρωινό μας..
Είμαστε αμίλητοι και περπατούσαμε ανάλαφρα, σαν να φοβόμαστε μην ξυπνήσουμε κάποιον από τον ωραίο αρχαίο κόσμο.
-Ζωηρέψτε παιδιά μην φοβάστε δεν θα ξυπνήσει κανείς πότε εδώ, είπε γελώντας η ξεναγός μας.
Ποτέ! Μη λέμε ποτέ, κυρία, είπε, τονίζοντας τις λέξεις με νόημα κάποιος από μας.
-Δίκιο έχεις ! κάτι πήγε να πει η ξεναγός αλλά την διέκοψε ο ίδιος
-Τόσα θαύματα έχουν γίνει! Είπε και ξαναγέλασε πάλι με νόημα!.
-Τα Θαύματα θέλουν μωροθαύμαστους για να φανερωθούν τους είπε και εσείς δεν μου φαίνεστε τέτοιοι!!!
-Τι είναι μωροθαύμαστος, κυρία;
-Μωρόπιστος, μωρολόγος, μωρόσοφος!!!
-Όχι ,όχι είπαμε όλοι και χειροκροτήσαμε με ενθουσιασμό, ζωηρά, πολύ ζωηρά. Επιδεικτικά ζωηρά και μετά σοβαρέψαμε.
Της άρεσε αυτός ο μικρός διάλογος με τα έξυπνα υπονοούμεναι. Θα έχει ενδιαφέρον η ξενάγηση με τούτα τα παιδιά σκέφτηκε.
Σταμάτησε, γύρισε και κοίταξε την ομάδα των παιδιών με ενδιαφέρον και θαυμασμό.
-Θα ξεκινούσαμε από τον Κρόνιο λόφο, παιδιά!
Ακούστηκε κάτι σαν θαυμαστικό από μας.!
-Όποιος έχεις, έστω και μικρή γνώση της ιστορίας, παιδιά, σαν δει τον Κρόνιο λόφο γίνεται άλλος άνθρωπος, γιατί η Ολυμπία αλλάζει το χρόνο και σε κάνει να ζεις στο τότε!.
-Όλα εδώ έχουν άλλη διάσταση, κυρία!!
-Θα αρχίσουμε από αυτό τον λόφο, τόσο πρωί, πολύ πριν βγει ο ήλιος, για να δούμε πρώτα την Αφροδίτη, τον Εωσφόρο όπως έλεγαν τότε οι έλληνες, που βγαίνει αρκετά πιο νωρίς από τον ήλιο!
-Εωσφόρος είπατε; Μα αυτό είναι αισχρή βρισιά!
-Αλλά καλύτερα να τον λέμε και εμείς Αυγερινό παιδιά, όπως τον λένε τώρα οι έλληνες είπε η ξεναγός μας, με ευγένεια, για να μην ντρέπεται κανείς μας.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή πρόβαλε η Αφροδίτη.
-Να ο Αυγερινός, η Αφροδίτη, παιδιά!
-Ο Εωσφόρος κυρία;
-Ναι έτσι τον έλεγαν παλιά -παλιά, τώρα είναι ο Αυγερινός.
-Κυρία, ρώτησε δειλά ένας από μας, πώς μεταποιήθηκε αυτό το ωραίο όνομα εωσφόρος, σε σατανά, σε ραδιούργο, σε σκοτεινό, σε ένα τέτοιο δυσώδες όνομα;
-Παιδιά μου, μη ρωτάτε τέτοια εμένα, εγώ είμαι εδώ για να σας δείξω την Αφροδίτη, τον αυγερινό ,τον εωσφόρο, εάν θέλετε, το λαμπρότερο αστέρι με τα ωραιότερα ονόματα!
-Συγγνώμη, κυρία, αλλά νομίζω μας λέτε όσα πρέπει, όχι όσα ξέρετε!
-Πάντως παιδιά, συνέχισε η ξεναγός για να βγει από το δύσκολο αδιέξοδο μιας ειλικρινούς εξήγησης: Έως, σημαίνει φως και αυτός που φέρνει το φως λέγεται εωσφόρος. Το αστέρι αυτό βγαίνει την αυγή σαν αυγερινό αστέρι, λίγο πριν τον ήλιο και μετά χάνεται στο φως του.
-Εμείς κυρία ήρθαμε εδώ να δούμε και να καταλάβουμε! Πώς έγινε βρισιά η λέξη εωσφόρος;!
Η ξεναγός δεν είχε άλλα περιθώρια ελιγμών και έδωσε μια βιαστική εξήγηση.
-Όταν παιδιά οι άνθρωποι έχουν την αίσθηση ότι ξέρουν την αλήθεια και έχουν τη δύναμη να την επιβάλουν γίνονται βίαιοι και κακοί, γιατί πιστεύουν ό,τι κάνουν το κάνουν για το καλό. Έτσι ο εωσφόρος από λαμπαδηδρόμος έγινε ραδιούργος
-Μα για την αλήθεια δεν ψάχνουμε όλοι μας, κυρία, να την βρούμε και να την φανερώσουμε στους ανθρώπους, αυτό δεν πρέπει να κάνουμε όλοι;
-Ναι παιδιά, μόνο που η αλήθεια δεν είναι εύκολο να βρεθεί και τούτος ο κόσμος, που ήρθατε να προσκυνήσετε, το ήξερε αυτό και ανέθεσαν το ψάξιμό της στους σοφούς.
-Και τι έκαναν οι σοφοί, κυρία την βρήκαν ;
-Την ψάχνουν!
-Δεν έχει βρεθεί καμία αλήθεια κυρία μέχρι σήμερα!
-Τις ερωτήσεις αυτές στα πανεπιστήμια σας.
-Μα κυρία…..
-Ησυχία παιδιά. Να τώρα σε λίγο βγαίνει ο ήλιος! Είπε δυνατά η ξεναγός, αλλά μέσα της, με συγκίνηση, θαυμασμό και ελπίδα σιγομουρμούρισε: Τούτα τα παιδιά έχουν τις ρίζες τους σε εύφορο χώμα ελληνικό! Θα ξανανθίσουν τα πεσμένα δέντρα !!!
Σωπήσαμε όλοι από σεβασμό!
Σε λίγο φάνηκε ο ήλιος.
Άλλη αίσθηση τούτη με τον ήλιο να ανατέλλει! Άλλη ανατολή! Άλλος ήλιος! Κλείσαμε τα μάτια για να βλέπουμε καθαρότερα με το νου!
Όλη μέρα η ξεναγός μας μιλούσε, μας έδειχνε, μας εξηγούσε,. μα οι απορίες και οι ερωτήσεις ατελείωτες μέχρι αργά το βράδυ στο σαλόνι του ξενοδοχείου.
Θα συνεχίσουμε αύριο, παιδιά, είπε η ξεναγός και μας καληνύχτισε.
Ήταν τέτοια ή έξαψη μου και οι εντυπώσεις έντονες, που, ενώ βρισκόμουν στον πρώτο ύπνο, ξύπνησα από ένα όνειρο.
Όταν τα βιώματα μας είναι έντονα, τότε η φαντασία φτιάχνει σενάρια. Άλλοτε εξηγήσιμα, άλλοτε παράξενα, άλλοτε «προφητικά». Το δικό μου, μου φάνηκε σαν αληθινό, αν και λίγο μπερδεμένο μέσα στο χρόνο.
Θα διηγηθώ το όνειρό μου όπως το θυμάμαι, ολοζώντανο ακόμα!!!
Ήρθε, τάχα, την νύχτα η ξεναγός και μας είπε:
-Παιδιά ξυπνήστε, ξεκίνησαν οι αγώνες! Πάμε να δούμε.
Καλοπλέξαμε όλοι βιαστικά και φορέσαμε στεφάνι αγριελιάς στα κεφάλια μας.
Η ξεναγός μας φόρεσε ένα χιτώνα μακρύ, όλο πτυχές, κάτασπρο!
Έτσι ξεκινήσαμε!
Ο Βωμός
Δεν είχαμε προχωρήσει πολύ , όταν μας σταμάτησε και μας έδειξε λίγο πιο πέρα ένα βωμό.
-Λένε, μας είπε η ξεναγός, ότι εκεί έκανε τις θυσίες του ο Νέρωνας ο αυτοκράτορας. Έκανε μορφασμό θαυμασμού και γέλασε ειρωνικά.
Γιατί γελάτε κυρία
-Γιατί η Ολυμπία δημιουργήθηκε για να δέχεται ανθρώπους ισότιμους ,ελευθέρους και ταπεινούς. Τέτοιοι θεσμοί ήταν φτιαγμένοι από Έλληνες για Έλληνες.
-Γιατί μόνο για Έλληνες κυρία;
-Συγγνώμη να το διορθώσω: Έγιναν από σωστούς ανθρώπους και για σωστούς ανθρώπους που είχαν κατανοήσει ότι ο φοβερότερος εχθρός των ανθρώπων είναι ο ανεξέλεγκτος άνθρωπος.
-Και ποιος είναι ανεξέλικτος;
-Ο αυτοκράτορας ,ο βασιλιάς, ο τύραννος, γι αυτό και τους κατάργησαν πρώτοι από όλους οι Έλληνες.
-Άρα, κυρία, λέτε ότι ή έννοια έλληνας είναι ταυτόσημη με την έννοια σωστός άνθρωπος1
-Φυσικά παιδιά! Το έλληνας είχε μεγαλύτερη διάσταση από τη ράτσα ή τη φυλή
-Δηλαδή, κυρία, έλληνες ήταν και οι μη έλληνες!
-Βεβαίως παιδιά, το είπαν και το έγραψαν οι ίδιοι άλλωστε!
-Τι είπαν;
-Ότι έλληνας είναι όποιος σκέπτεται ελληνικά.
-Δηλαδή το έλληνας είναι τρόπος σκέψης, είναι στάση ζωής, ρώτησε κάποιος;
-Βέβαια!
– Τρόπος σκέψης, στάση ζωής σχετικά με τον πολιτισμό μας, κυρία;
-Σχετικά με τον ανθρωπισμό του πολιτισμού μας, παιδιά;
-Και τι έλειπε από τον ανθρωπισμό του Νέρωνα;
-Η ταπεινότητα της σοφίας που είναι καλό σημάδι ανθρωπισμού!
-Ο Νέρωνας ήταν ανόητος;
-Δεν ξέρω αν ήταν ανόητος, σίγουρα ήταν εγωιστής κάτι που δεν έχει ο σοφός!
– Γιατί εγωιστής;
-Ακούτε και θα καταλάβετε!
Ο Νέρωνας, ο αυτοκράτορας, παιδιά στην 210η (ΣΙ) Ολυμπιάδα που έγινε το 65 μετά το Χριστό, είχε έρθει και ήταν τότε είκοσι οκτώ χρονών και πήρε μέρος ο ίδιος στους αγώνες: και του στίβου και του ιπποδρόμου και της τέχνης.
-Ήταν τόσο χαρισματικός;
-Έτσι του έλεγαν οι κόλακες. κολακείες πολλές και τους πίστεψε, όπως τους πιστεύουμε όλοι.
-Τι είναι οι κολακείες;
-Μασκαρεμένοι έπαινοι!
-Και πώς διακρίνουμε τους επαίνους από τις κολακείες;
-Οι έπαινοι, παιδιά, σου εύχονται να φτάσεις ψηλώτερα, οι κολακείες σου λένε ότι έφτασες! –Ο κόλακας σε κατακτά σαν τον έρωτα, κυρία;
-Ο έρωτας μπορεί να φύγει, παιδιά, ο κόλακας σαν έρθει μένει!
-Τι όφελος έχει ο κόλακας και μένει;
-Πληρώνεται πανάκριβα για τα ψέματα του, που αρέσουν!!
-Γιατί πληρώνεται;
-Γιατί δεν υπάρχει άμισθος κόλακας.
-Τόσο πολύ κολακεύονται οι άνθρωποι, κυρία, που πληρώνουν τους κόλακες;
-Τόσο πολύ παιδιά! Τυχερός όποιος δεν άκουσε κόλακα!
-Με παρασύρατε, όμως, με τις ερωτήσεις και έχω τόσα να πω για τον Νέρωνα.
-Σας ακούμε.
-Σε αυτούς τους αγώνες ,λοιπόν παιδιά, ο Νέρων νίκησε σε πέντε αθλήματα!!!
-Σε πέντε!
-Σε πέντε! Αλλά αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη λύπη είναι το χειροκρότημα τον Ελλήνων θεατών στο στάδιο της Ολυμπίας.
-Δεν ήταν χειροκροτήματα θαυμασμού, κυρία;
-Όχι δυστυχώς. Ήταν χειροκροτήματα κολακείας, σαν δουλικά παρακάλια!
-Τον κολάκευαν λοιπόν;
-Όλο το στάδιο, ένας κόλακας!
-Κάτω από το βλέμμα του Δία να δίνουν επαίνους και εύγε σε κάποιον όχι για τις βέβαιες πράξεις του, αλλά για τις δικές τους αβέβαιες προσδοκίες!
-Τι προσδοκούσαν, κυρία, οι έλληνες;
-Προσδοκούσαν ανάσταση της νεκρής ελευθερίας τους!!!!!!!!!!
-Κυρία, είπε ένας από μας, ο Νέρων, λένε, όσοι θέλουν να πουν καλά λόγια γι αυτόν, ότι είχε καλές ιδέες και προθέσεις για την Ελλάδα και πίστευε στα ελληνικά ιδεώδη. Επίσης ακολουθούσε μια φιλοσοφημένη ζωή, τιμούσε τους αθλητικούς αγώνες και ενίσχυσε τους δεσμούς του ρωμαϊκού κράτους με τον ελληνικό πολιτισμό. Επίσης, και το σημαντικότερο άσκησε διωγμό σε όσους αμφισβήτησαν τις πατροπαράδοτες ιερές αρχαίες θρησκείες.
-Και έτσι αν είναι, είπε η ξεναγός, ο κάθε ηγέτης, πολιτικός, γονιός, δάσκαλος δεν αρκεί μόνο να έχει καλές προθέσεις, καλές ιδέες, καλές γνώσεις και οράματα , αν και αυτά είναι πολύ καλά και απαραίτητα και είναι, πράγματι, το πρώτο προσόν που πρέπει να έχει ο κάθε ηγέτης Το δεύτερο μεγάλο προσόν του ηγέτη είναι να βρει τον τρόπο να τα διδάξει σωστά και να σαγηνεύει, ώστε να ακολουθήσουν τις ιδέες του και οι άλλοι. Στον άριστο ηγέτη συνυπάρχουν και τα δύο, στον μέτριο μόνο το πρώτο, στον επικίνδυνο μόνο το δεύτερο.
Ο Νέρων που ανήκει;
– Μόνοι σας να το βρείτε.
-Θα προσπαθήσουμε!
-Σε κάθε περίπτωση πάντως, παιδιά, η απόπειρά του να τιμήσει την Ελλάδα έστω και με χονδροκοπιές έληξε άδοξα. Το 68 μ.Χ. Η Σύγκλητος υποκίνησε συνωμοσία και τον ανάγκασε να αυτοκτονήσει σε ηλικία 31 έτους.
-Τόσο μικρός;
– Ναι πολύ μικρός και ο χρόνος της «βασιλείας» του και ο ίδιος πάρα πολύ μικρός για να προφτάσει να κάνει τόσα αμαρτήματα, όσα του καταλογίζουν, ή να αποκτήσει τόσες αρετές, που οι κόλακες του είπαν πως έχει και εκείνος το πίστεψε.
– Έχετε διλήμματα, κυρία; Διλήμματα; Σαν να τον βλέπετε με συμπάθεια μιλάτε!!!!
-Πριν βγάλουμε συμπέρασμα, παιδιά, αν πρόκειται για έναν εμπαθή ανθρωποδιώκτη ή αφελή ρομαντικό, ας ακούσουμε ένα απόσπασμα από τον λόγο του, που εκφωνήθηκε στο στάδιο της Ολυμπίας τότε!.!
Ας διαβάσει ένας από σας το μήνυμα του, που είπε τότε ο Νέρων, στην Ολυμπία το 65 μετά το Χριστό,.
Ένας από μας πήρε το κείμενο με την διακήρυξη του Νέρωνα στο στάδιο της Ολυμπίας και το διάβασε δυνατά.
«Σε σας όλους τους Έλληνες, που κατοικείτε την Πελοπόννησο και γίνατε πολλές φορές σκλάβοι ξένων ή και των δικών σας, δεχθείτε τώρα την ελευθερία που σας χαρίζω και που δεν είχατε στις πιο ευτυχισμένες μέρες της ιστορίας σας. Μακάρι να ζούσα τότε, στους χρόνους ακμής της Ελλάδας. Παρακαλώ τους θεούς να μου δώσουν την ευκαιρία να ολοκληρώσω.»
-Ακούτε παιδιά!
-Ντελίριο μεγαλείου!
-Αυτό- υμνείται επειδή νομίζει ότι ελεεί.
-Η ελευθερία δεν υπήρξε ποτέ προϊόν ελεημοσύνης!
-Αυτό στη νομική γλώσσα λέγεται απόλυτη πλάνη.
-Όλη η Ελλάδα είναι τώρα μια ρωμαϊκή επαρχία, που σιγά –σιγά, …..ανεπαισθήτως, που λέει και ο ποιητής θα γίνει και η ίδια η Ελλάδα ρωμαϊκή και οι Έλληνες ρωμιοί!
– Κυρία…….……….
-Δυστυχώς, δεν είναι το μόνο, που, ανεπαισθήτως, μεταλλάχθηκε στην Ελλάδα!!!!!
– Τι άλλο, κυρία…..…………
-Ας μη βαρυκαρδίσουμε τώρα για λάθη που δεν διορθώνονται!!!.
-Τι άλλο ,κυρία………………………………
-Πάμε παιδιά, η κυρία σας δεν ξέρει όλη την αλήθεια και ούτε είναι ελεύθερη να πει ότι της φαίνεται αληθινό.
-Μα Κυρία… είπαμε μερικοί εξηγήστε μας …
-Δεν είμαστε στην παλιά Ελλάδα που οι άνθρωποι χαίρονταν να άκουγαν τις γνώμες μας ελεύθερα στην Πνύκα. Σήμερα λέμε όσα μπορούν να ανεχτούν οι ανόητοι άνθρωποι.
-Δηλαδή ,κυρία:
-Τώρα δεν λέμε ότι μας φαίνεται αληθινό, αλλά ότι επιτρέπουν τα φοβερά δόγματα με τις απόλυτες αλήθειες!!!
-Έλεος, κυρία, τι εννοείτε, πείτε μας κάτι συγκεκριμένο, ένα παράδειγμα. Προσκυνητές είμαστε εμείς στην Ολυμπία, ικέτες στον τόπο μας, όχι σταυρωτές. Δεν απειλείστε από μας, κυρία, ότι και αν πείτε!!!!!
Η ξεναγός μας κατάλαβε ότι ανοίχτηκε πολύ και έπρεπε να βρει κάτι να πει σχετικά με την μετάλλαξη τον ελλήνων.
-Μεταλλαχτήκαμε παιδιά και δεν νοιαζόμαστε, γιατί δεν λειτουργούν και σήμερα στην Ολυμπία οι Ολυμπιακοί Αγώνες, έστω μόνο από τους Έλληνες!!!! Μεταλλαχτήκαμε παιδιά γιατί δεν λειτουργούν τα θέατρα μας ολοζώντανα, αλλά χάσκουν άφωνα και οι χορηγοί μας, δεν πληρώνουν πια για να γραφτούν δραματικά έργα.
Μεταλλαχτήκαμε γιατί ……αρκούν αυτά. Ας προχωρήσουμε τώρα, αργήσαμε.
-Ας προχωρήσουμε είπαμε όλοι με κατανόηση, αλλά βαρύθυμοι.
Δεν ξαναρωτήσαμε την ξεναγό τι άραγε κρύβουν τα αποσιωπητικά της, αλλά κάποια υποψία γεννήθηκε μέσα μας .
Δεν θα είχε και νόημα άλλωστε να τις ανιχνεύσουμε, αφού οι συνήθειες τώρα πια των νέων ελλήνων έχουν δημιουργήσει ισχυρή παράδοση και οι παραδόσεις μας είναι πλέον ιερές σαν τις παλιές’
Η αγορά
Ξαφνικά άλλαξε η εικόνα. Βρεθήκαμε σε ένα ανοιχτό μέρος, που είχε πολύ κόσμο.
-Να εδώ, μας λέει η ξεναγός, είναι η αγορά, μιλούν οι ρήτορες. που θέλουν κάτι να πουν.
-Για ποιο θέμα;
-Για οποιοδήποτε! Αυτός τώρα που ανεβαίνει στο βήμα να αγορεύσει θα μιλήσει για τη δημοκρατία. Ακούστε τον.
Ανέβηκε στο βήμα ένας μεσήλικας και άρχισε να μιλά.
-Μούσες και χάριτες, ας έχω τώρα την αρωγή σας!
Αγαπητοί πανέλληνες, θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί η δημοκρατία είναι «Το άριστο κατά συνθήκη ψέμα».
Απαντήστε μου ,παρακαλώ, άξιοι μου πολίτες!
Η δημοκρατία δεν είναι αυτή που:
Μας προτρέπει να ακούτε τη γνώμη των άλλων;
Μας δίνει τη δυνατότητα να είμαστε ισότιμοι;
Μας ζητάει πάντα τη γνώμη μας;
Φροντίζει για να έχουμε αλληλεγγύη στις ανάγκες μας;
Φροντίζει για την συναδελφικότητα και τη φιλία;
Φροντίζει για την μόρφωσή μας;
Βέβαια! Είπε ο ίδιος, όλα αυτά τα φροντίζει!
-Μα αυτός, κυρία, ρωτά και απαντά μόνος του, ψιθύρισα.
-Είναι ρητορικές ερωτήσεις για να ομορφαίνει ο λόγος του, μου είπε σιγανά η ξεναγός. Εσύ άκου μόνο!
-Άξιοι Συνέλληνες! Η οικονομική αλληλεγγύη ,η φιλία , η μόρφωση, .η δικαιοσύνη και η συμμετοχή με κλήρωση στα κοινά είναι το ηθικό νόημα μιας ευτυχισμένης ζωής!.
Αυτά είναι οι πραγματικές αξίες για τις οποίες αξίζει να ζει κανείς!
Το πιστεύετε αυτό;
Βεβαίως ,είπε ξανά ο ίδιος!
Αλλά τι είναι δημοκρατία άξιοι Έλληνες;
Δημοκρατία είναι ο κανόνας ,το αξίωμα που λέει ότι: Θεωρούμε ,πολύ ορθά, ότι: Ιερό, σωστό και δίκαιο, είναι αυτό που λένε οι πολλοί (η πλειοψηφία).
Πολύ σωστά, φώναξε, το πλήθος!
Βέβαια, δημοκρατία είναι η δυνατότητα που έχει η γνώμη των πολλών να νικά τη γνώμη των σοφών.
Αλλά ,αγαπητοί Συνελληνες, η γνώμη των πολλών δεν νικά, επειδή αυτό που λένε οι πολλοί είναι πράγματι ιερό, σωστό και δίκαιο, αλλά απλά επειδή τη γνώμη αυτή την λένε οι πολλοί!!
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω στη δημοκρατία η γνώμη των πολλών, έστω και αν είναι λάθος ή πλάνη, θεωρείται ότι είναι ιερή, σωστή και δίκαιη.
Κάποιοι από το ακροατήριο διαφώνησαν υψώνοντας τα χέρια.
-Ησυχάστε αγαπητοί!
Είναι ένα «άριστο κατά συνθήκη ψέμα» αυτό, αλλά συγχρόνως και ο σοφότερος, άρα και ο καλύτερος, επινοημένος ανθρώπινος τρόπος να κρίνουμε τι είναι ιερό , σωστό και δίκαιο!!
Αυτό λέγεται δημοκρατία!!
Αν σας φαίνεται, όπως φαίνεται και σε μένα, ότι κάτι εδώ είναι λάθος, ελάτε μαζί να διορθώσουμε το λάθος!
Οι πολλοί συχνά κάνουν λάθος, γιατί δεν είναι σοφοί!
Το λάθος ή η πλάνη όμως είναι μεγάλο κακό και το γνωρίζουμε!
Για τούτο, τίμιοι ακροατές, για να μην πέφτουν οι πολλοί σε πλάνες μεγάλες ή λάθη, όπως έχουν πέσει και πέφτουν συνεχώς, είναι απαραίτητη προϋπόθεση στη δημοκρατία να μορφώνεται ο κόσμος για να μπορεί να σκέφτεται και να αποφασίζει σοφότερα.
Οι πρόγονοι μας, αρχίζω από τον Όμηρο, όταν άρχισαν να κτίζουν τα θεμέλια της δημοκρατίας και προσπάθησαν να ζήσουν με δημοκρατικό τρόπο, έδειξαν ενδιαφέρον μεγάλο στην μόρφωση των ανθρώπων.
Η «Οδύσσεια» και η «Ιλιάδα» είναι διδακτικά βιβλία ηθικής συμπεριφοράς. γιατί δημοκρατία σημαίνει ηθική συμπεριφορά.
Είναι μεγάλη η ανάγκη της δημοκρατίας να έχει μορφωμένους πολίτες και αυτή η ανάγκη έσπρωξε τους προγόνους μας να φτιάξουνν πρώτοι αυτοί σχολεία, πρώτοι αυτοί σχολές, πρώτοι αυτοί θέατρα, πρώτοι αυτοί ωδεία και πρώτοι αυτοί την Πνύκα!
Ελάτε, τίμιοι πολίτες, να συζητήσουμε:
Ποια άλλα πολιτεύματα δοκιμάσαμε;
Δεν κάναμε βασιλείς μας, άριστους πολίτες, που εξελιχτήκαν σε τυράννους; Τους καταργήσαμε τους βασιλιάδες από τότε εμείς Και όπου ακόμη υπάρχουν τους διατηρούν σαν ανάμνηση, να διακοσμούν την πολιτική παράδοση., Ζουν βασιλικά, αλλά είναι ανήμποροι να φερθούν σαν βασιλιάδες!
Δεν κάναμε άρχοντες μας, τους λίγους έστω, άριστους πολίτες μας , που αυτό-ανακηρυχτήκαν ευγενείς και κληρονομικά αναντικατάστατοι; Τους καταργήσαμε από τότε εμείς αν και θα υπάρχουν για πάρα πολλά χρόνια, εδώ κι εκεί, στην Ευρώπη και αλλού σαν μπέηδες, σαν κόμητες, σαν δόγηδες, σαν βαρόνοι κ.λ.π. κ.λ.π. μέχρι να φωτίσει τους λαούς η αναγέννηση του ελληνικού πολιτισμού της δημοκρατίας που θα διώξει τον σκοτεινό μεσαίωνα της Ευρώπης και του κόσμου!!!
Κυρία προφήτης είναι αυτός η ρήτορας ρώτησε ένας από μας
Ησυχία παιδιά, είπε η ξεναγός. Μόνο να ακούτε, και να ακούτε καλά!!
Τότε δεν αναζητήσαμε ,συνέχισε ο ρήτορας, τη Δημοκρατία;
Τα πλεονεκτήματα της τα γνωρίζουμε!
Ας συζητήσουμε για τα μειονεκτήματά της.
Ποια είναι αυτά;
-Η οχλοκρατία ! φώναξε κάποιος
Η Άγνοια!, φώναξε ο ρήτορας, αυτή είναι η μήτρα των κακών.
Η Άγνοια βρίσκει εύκολα την αλήθεια.
Η Σοφία την ψάχνει με προσοχή!
Αν ο λαός γίνει σοφότερος θα σωθεί η δημοκρατία!
Ποιος παραβλέπει όλα αυτά και γίνεται τόσο βιαστικά σοφός και «χαρίζει» την ελευθερία που μόνο η δημοκρατία μπορεί να εγγυηθεί;
Όταν άκουσα αυτό, το τελευταίο, ρώτησα. την ξεναγό
-Τον Νέρωνα υπονοεί;
Μου έκανε νόημα με το δάκτυλο στο στόμα να μιλώ σιγά.
-Μόνο άκου, μου είπε, εδώ μοσχοβολάει Ελλάδα!
Ο ρήτορας συνέχισε: Η άγνοια, αγαπητοί έλληνες. Η άγνοια που την πολεμάμε μόνο με το γύμνασμα του νου.
Τελειώνοντας, αγαπητοί Έλληνες, θα πω ότι για να γυμναστεί ο νους πρέπει πρώτα να γυμναστεί το σώμα. Αυτό κάνουν τούτοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες που η πανελλήνια δημοκρατία μας επινόησε και γιορτάζουμε κάθε τέσσερα χρόνια.
«Να ζουν οι Έλληνες και η Δημοκρατία τους! « είπε και κατέβηκε βιαστικά από το βήμα επευφημούμενος.
Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό, από έκπληξη, από απορία ,από θαυμασμό;;;;
Οι στάβλοι
Φύγαμε από κει. Τώρα θα σας πάω στις αρματοδρομίες μας είπε η ξεναγός!
Στην Αρχαία Ολυμπία, να ξέρετε, εκτός από τα αγωνίσματα του στίβου γινόντουσαν και αγώνες με ίππους οι γνωστές ιπποδρομίες και αρματοδρομίες.
Μας έδειξε μια σειρά από έξη στάβλους κολλητά ό ένας στον άλλο, όπως είναι στο παρακάτω σχήμα:
| Α | Ε | Ι | Δ | Ι Χ | Α |
Σε κάθε στάβλο υπήρχε ένα γράμμα και όλα μαζί σχημάτιζαν τη λέξη αειδία.
-Ποιος το έγραψε έτσι ανορθόγραφα ρώτησε κάποιος.
Τότε ένας ιπποκόμος βγήκε από ένα στάβλο και μας είπε:
-Όλα είναι ορθά γραμμένα στην Ολυμπία!
-Μα η λέξη… τόλμησε να ρωτήσει κάποιος …..
Ο ιπποκόμος τον σταμάτησε με ευγένεια και του είπε:
-Ο Δίας, βέβαια, λένε οι άνθρωποι ότι είναι παντοτινός. Αλλά τίποτα δεν είναι παντοτινό επειδή το λένε οι άνθρωποι!!!
-Τι εννοείτε
-Για παρατηρήστε περισσότερο!
– Α! είναι σύνθετη λέξη, που υμνεί το Δια! Είπε κάποιος.
-Βέβαια, βέβαια. ΑΕΙ και ΔΙΑ (ΠΑΝΤΑ ΔΙΑΣ) Είπε ένας άλλος από μας.
– Όχι παιδιά, είπε ο ιπποκόμος, είναι ταπεινός ο Όλυμπος δεν αφήνει τους ανθρώπους να λένε υπερβολές για τους θεού τους!
Και ΑΕΙΔΙΑ τι σημαίνει τον ρώτησαν;
Είναι μια απλή ψευδολέξη που σχηματίστηκε τυχαία!!!!
Πως τυχαία;
Όπως είναι και το ρήμα ΠΑΜΕ και το επίρρημα ΣΥΡΙΖΑ. που στην πραγματικότητα σημαίνουν ότι και το . ΝΔ. ΚΚΕ. ΠΑΣΟΚ. κάπως έτσι, σχηματίστηκε και το ΑΕΙΔΙΑ, όχι ακριβώς έτσι, αλλά κάπως έτσι.
-Δηλαδή;
-Βλέπετε, παιδιά, είπε ο ιπποκόμος, αυτοί είναι μερικοί από τους στάβλους, έξη στη ίδια σειρά. Κάθε πόλη, νοίκιασε ένα στάβλο, για να βάλει μέσα τα άλογα που θα τρέξουν στους αγώνες
Ο πρώτος στάβλος είναι της Πέλλας, ο δεύτερος της Σπάρτης, ο τρίτος της Ρώμης, ο τέταρτος της Αθήνας, ο πέμπτος της Ηλείας και ο έκτος είναι της Μιλήτου
Σε κάθε στάβλο υπάρχουν αλόγα και εγώ, ο ιπποκόμος, τα ταΐζω και τα φροντίζω.
Τα ζώα θα χρειαστούν για τις μέρες που θα σταβλίζονται εδώ ένα στατήρα κριθάρι το καθένα. Η Ηλεία, η Αθήνα και η Σπάρτη, που είναι από εδώ κοντά, μου έδωσαν όλο το κριθάρι που θα χρειαστούν όλα τα άλογα και τα τριάντα ένα που είναι τώρα και στους έξη στάβλους. Συγκεκριμένα η Ηλεία έδωσε 14 στατήρες, η Σπάρτη 9 στατήρες και η Αθήνα 8 στατήρες. Σύνολο τριάντα ένα όσα ακριβώς χρειάζονται τα τριάντα ένα άλογα. Οι άλλες πόλεις έδωσαν χρήματα. Η Ρώμη έδωσε 11 δραχμές, η Πέλλα 2 δραχμές και η Μίλητος 2 δραχμές.
Το κριθάρι κοστίζει μια δραχμή ο κάθε στατήρας. Τώρα έχω πονοκεφαλιάσει σε ποιους και πόσα χρήματα πρέπει να δώσω ;
Ακούτε , βρε καλά παιδιά, μερικές πληροφορίες μήπως και με βοηθήσετε.
Το πόσα άλογα είναι όλα το γνωρίζω και το γνωρίζετε . Το πόσα είναι σε κάθε στάβλο το γνωρίζω αλλά εσείς δεν το γνωρίζετε. Το πόσα χρήματα μου έδωσαν Η Ρώμη, η Πέλλα και η Μίλητος το γνωρίζω και το γνωρίζετε αλλά δεν γνωρίζω πόσες δραχμές να δώσω στην Ηλεία , στη Σπάρτη και στην Αθήνα για το κριθάρι που πρόσφεραν πέρα από αυτό που τους αναλογούσε. Πιστεύω θα το βρείτε αν προσέξετε τα παρακάτω.
1η Η ένδοξη Πέλλα που έχει νοικιάσει τον πρώτο στάβλο , συμμετέχει με ένα μόνο άλογο. Πάνε τα μεγαλεία που είχε, επί Μ. Αλεξάνδρου, και τώρα έχει το Νέρωνα … δραγάτη της.
2η Η Σπάρτη έχει τον δεύτερο στάβλο και οι έφοροί της ,έστειλαν από ένα άλογο ο καθένας τους . Πόσους εφόρους είχε η Σπάρτη πρέπει να το ξέρεις. Φύλακες ελληνικών νόμων ήταν οι έφοροι και είναι ντροπή να μην τους ξέρετε και να ξέρετε μόνο τους κριτές και τους προφήτες του Ισραήλ.
3η Τον τρίτο στάβλο έχει η Ρώμη, που όπως ξέρεις, αυτοί είναι αλλόγλωσσοι και εμείς …… ευγενείς. Το πόσα άλογα έστειλαν πρέπει να το μαντέψετε αν προσέξετε καλά το στάβλο της και αυτό που σας είπα πριν «Αυτοί είναι αλλόγλωσσοι και εμείς …… ευγενείς.»
4η :Η Αθήνα έχει τον τέταρτο στάβλο και πήρε μέρος σε αυτούς τους αγώνες μόνο με ένα τέθριππο άρμα. (Τι σημαίνει τέθριππο να το βρείτε στο λεξικό σας)
5η Η Ηλεία έχει τον πέμπτο στάβλο! Όπως ξέρεις η Ηλεία έχει παράδοση με τα ζώα. Για θυμήσου την κοπριά του Αυγεία ή τους σύγχρονους ιππικούς αγώνες της Ανδραβίδας! Αυτή ήταν η διοργανώτρια πόλη, αλλά δεν ήθελε να έχει ούτε περισσότερα άλογα από τη Ρώμη του Νέρωνα, για να μην προκαλεί ,αλλά ούτε και λιγότερα από υπερηφάνεια!!
6η Η Μίλητος, έχει τον έκτο στάβλο, εκεί οι άνθρωποι κάνουν φιλοσοφικές αναζητήσεις, καθώς ξέρετε και δεν είναι καθόλου αθλητικοί τύποι, συμμετέχειμε αδιαφορία στους αγώνες. Πόσα άλογα έστειλαν δεν το λέω, αλλά πιστεύω θα το βρείτε.
Εσείς που είστε φοιτητές από την Αυστραλία είπε ο ιπποκόμος
πρέπει να βρείτε τα παρακάτω:
Α) Πόσα άλογα έχει κάθε πόλη.
Β) Πόσα χρήματα ακριβώς πρέπει να πληρώσει ή να επιστραφούν σε κάθε πόλη για το κριθάρι που θα φάνε τα άλογά τους; και κυρίως να βρείτε εσείς
Γ ) Γιατί σχηματίστηκε αυτή η ψευδολέξη ΑΕΙΔΙΑ;
Όλα εμείς τα παιδιά πρόθυμα πήραμε μολύβι και χαρτί και αρχίσαμε να ψάχνουμε για τους αριθμούς και τις λύσεις!!!!!!!!!!
Τότε ένα δυνατός ήχος παράλογος σαν χρεμέτισμα αλόγου ακούστηκε σαν μέσα από τους στάβλους!
Ήχος σαν χρεμέτισμα αλόγου που έκανε σκόνη το στάδιο, τους ναούς, τους της Ολυμπίας !
Απορία λύπης με κυρίεψε, που ένα χρεμέτισμα έφερε τόσο κακό!!!!
Ένα μόνο χρεμέτισμα αλόγου να σωριάζει τους ναούς της Ολυμπίας!!!!
Ο ιπποκόμος κατάλαβε την λυπημένη απορία μου, και μου είπε:
-Δεν ήταν ένα απλό χρεμέτισμα αλόγου, είχε μελωδία. που ραγίζει καρδιές!
Δεν κατάλαβα τί εννοούσε ο ιπποκόμος και τον ρώτησα:
-Μα και η Ολυμπία είχε μελωδία! Όλη η Ελλάδα ήταν μελωδική και ο λόγος των φιλοσόφων της μελωδικός ήταν γιατί την γκρέμιζε μια φωνή αλόγου
Δεν μου απάντησε και τον ξαναρώτησα.
-Είναι νόμος των θεών, όλα να πεθαίνουν μου είπε !
-Όλα; Τον ρώτησα.
-Ναι όλα! Και ζητούν, απλά, μια αιτία σαν δικαιολογία!!!!!!!!!!
-Μα……….
-Εσύ κοίτα να διαβάζεις, μην νοιάζεσαι πώς πέθανε. Κανείς δεν αφήνει να πεθάνει ό,τι θυμάται και το αγαπά.
-Μα εγώ και θυμάμαι και αγαπώ είπα.
Να σε ρωτήσω κι εγώ κάτι μου είπε ο ιπποκόμος;
-Ναι είπα.
-Να σου πω ένα τραγούδι από αυτά που λέγαμε εδώ, παλιά στην Ολυμπία, με ρώτησε, για να απολαύσεις τις μελωδίες; της Ολυμπίας.
-Ναι φώναξα με ενθουσιασμό! Παρά λίγο να ξυπνήσω!
-Λοιπόν, τί τραγούδι θέλεις να σου πω: Επιθαλάμιο, Θυροκοπικό, Ύμνο, Ωδή, ή μήπως Κομμό;
-Δεν κατάλαβα και έκανα ότι δεν άκουσα.
-Λοιπόν, με ρώτησε τί τραγούδι να σου πω από αυτά που ακούγονταν παλιά στην Ελλάδα και στην Ολυμπία;
-Ντράπηκα να πω ότι δεν γνωρίζω τους ρυθμούς που άκουσα. Θα προτιμούσα ένα τραγούδι σε ρυθμό ρεμπέτικο, είπα..
Φάνηκε να ταράχτηκε από αυτό που άκουσε και την άγνοιά μου. Προσποιήθηκε ότι κάτι θυμήθηκε κι έφυγε χαιρετώντας ευγενικά!
-Κρίμα δεν άκουσα το τραγούδι είπα!
Σταμάτησε, γύρισε το κεφάλι και μου είπε:
Τώρα πρέπει να κατάλαβες ποιοι σκότωσαν την Ολυμπία!
Εμείς την σκοτώσαμε ρώτησα ντροπιασμένος!
Να διαβάζεις φώναξε , να διαβάζεις!!!
Το υπόσχομαι είπα!
Έτσι, ίσως, θα αναστήσεις μέσα σου την Ολυμπία και είναι το ίδιο!!
Τότε ξύπνησα!
Τι παράξενο όνειρο!